Rodzaj uzupełnienia protetycznego jest uzależniony od stopnia uszkodzenia korony lub ilości brakujących zebów.
W przypadku niewielkiego stopnia uszkodzenia korony zęba w odcinku bocznym stosujemy odbudowy za pomocą wkładów (INLAY/OVERLAY), natomiast w odcinku przednim – licówki.
OVERLAY
Wkład/nakład (INLAY/OVERLAY) stosowany jest w przypadku średniego stopnia uszkodzenia korony, przebudowy zgryzu lub poprawy estetyki, zalecany szczególnie po leczeniu endodontycznym. Może być wykonany z kompozytu lub ceramiki.
„Inlay onlay overlay” autorstwa I, ISebestyen. Licencja CC BY-SA 3.0 na podstawie Wikimedia Commons
LICÓWKA
Licówki z kolei to bardzo cienkie uzupełnienia, które nakłada się na licową (wargową) powierzchnię zębów. Stosujemy je celem poprawy estetyki w przypadku przebarwień, uszkodzeń lub nieprawidłowego kształtu zębów (np. celem zamknięcia diastemy). Wymagają minimalnej preparacji tkanek zęba. Celem uzyskania najlepszego efektu estetycznego zalecamy zastosowanie licówek ceramicznych.
WKŁADY KORONOWO – KORZENIOWE
W przypadku znacznego uszkodzenia zrębu koronowego zęba po leczeniu endodontycznym, aby zminimalizować ryzyko pęknięcia/uszkodzenia korony, zaleca się rekonstrukcję z zastosowaniem wkładu koronowo – korzeniowego. Postępowanie takie jest wskazane szczególnie w zębach przednich – siekaczach, kłach i zębach przedtrzonowych – które narażone są na działanie dużych sił zginających. W zależności od sytuacji klinicznej stosujemy wkłady z włókna szklanego, wkłady lane ze stopu złota lub metali nieszlachetnych oraz wkłady ceramiczne.
KORONA PROTETYCZNA
Kolejną możliwością odbudowy uszkodzonego zęba są korony protetyczne. Stosowane są w przypadku rozległych uszkodzeń zębów. W przypadku zębów leczonych endodontycznie wymagają wcześniej zastosowania wkładów koronowo – korzeniowych. Ząb przed osadzeniem korony musi zostać odpowiednio oszlifowany.
Istnieje kilka rodzajów koron protetycznych różniących się materiałem, trwałością i estetyką. Wyróżniamy korony tymczasowe oraz korony docelowe. Korony tymczasowe wykonuje się celem ochrony oszlifowanego zęba lub jako uzupełnienie przejściowe w przebudowie zwarcia. Wykonuje się je bezpośrednio w gabinecie lub w laboratorium z materiału kompozytowego lub akrylowego. Wśród koron docelowych wyróżniamy korony metalowe, lane licowane ceramiką lub całoceramiczne (na podbudowie z tlenku cyrkonu, na bazie tlenku glinu, wykonane z ceramiki szklanej wmacnianej leucytem lub dwukrzemianem litu). Rodzaj stosowanej korony wybierany jest w zależności od konkretnego przypadku oraz wymagań pacjenta.
Najpowszechniej stosowaną koroną o zadawalającej estetyce jest korona lana licowana ceramiką. Rdzeń takiej korony stanowi stal stomatologiczna lub stop złota indywidualnie odlany dla danego zęba. Na tak przygotowaną podbudowę napala się porcelanę. Metal w takiej koronie nie jest widoczny – jest ukryty pod porcelaną.